«Μάτια με τόσο βαθύ το πράσινό τους, που με είχαν υποτάξει αμέτρητα βράδια, αποτυπωμένα πάνω στο σκληρό αντρικό πρόσωπο που με δυνάστευε χρόνια τώρα, στα σκοτάδια του ύπνου μου. Δεν ήξερα ποιος είναι, δεν ήξερα το γιατί. Mα η αντρική φιγούρα σερνόταν ξανά και ξανά στις πιο απόκρυφες γωνιές του κοιμισμένου μου μυαλού. Άγγιζε τα βάθη της καρδιάς μου. Με παρέσυρε σε διάσταση χωρίς χρόνο και όρια, σ’ ένα απαγορευμένο σύνορο, που μόνο μέσα από την εικόνα του μπορούσα να φτάσω στα άπατα…». Η Βικτώρια Γαλάνη νόμιζε ότι είχε οργανώσει τη ζωή της και τίποτα δεν θα ξυπνούσε ξανά μέσα της τις αναμνήσεις ενός ματωμένου παρελθόντος. Η ασθένεια της μητέρας της όμως και η ανάγκη να αναλάβει τα ηνία της οικογενειακής ναυτιλιακής εταιρείας, την αναγκάζουν να επιστρέψει στην Αθήνα, αφήνοντας την τακτοποιημένη ζωή της στο Παρίσι. Ο ασκός του Αιόλου ανοίγει όταν έρχονται στο φως ψέματα, μυστικά και ιστορίες από το παρελθόν. Ο δρόμος της διασταυρώνεται με δύο πράσινα μάτια που στοίχειωναν από την παιδική ηλικία τις φαντασιώσεις της και ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή αρχίζει προς μία σκληρή «ενηλικίωση». Τα ανεξερεύνητα μονοπάτια του έρωτα ανοίγονται μπροστά της, όμως οι Μοίρες θα παίξουν το δικό τους παιχνίδι και εκείνη θα βρεθεί έρμαια στις επιθυμίες τους.